Ο (εξαιρετικός) λοιμωξιολόγος Σωτήρης Τσιόδρας και ο Νίκος Χαρδαλιάς από την Πολιτική Προστασία εξελίχθηκαν, τούτο τον καιρό, στα δύο πλέον αναγνωρίσιμα πρόσωπα της επικαιρότητας εν μέσω όλων αυτών που ζούμε. Πιο δημοφιλείς ακόμη κι από τον πρωθυπουργό ή τον, άφαντο όλο αυτόν τον καιρό, υπουργό Υγείας, Βασίλη Κικίλια.
Πριν από 23 χρόνια όμως, ένας Τσιόδρας κι ένας Χαρδαλιάς είχαν βρεθεί αντιμέτωποι σε μια από τις πλέον αξέχαστες αναμετρήσεις στην ιστορία της Β’ Εθνικής! Αλήστου μνήμης, και για τον Παναργειακό αλλά και τον Παναιτωλικό καθώς τη σεζόν 1996-97 οι δύο ομάδες διεκδικούσαν την άνοδο μέχρι τέλους και οι… εν λόγω ήταν πρόεδροί τους.
Πέραν από το ίδιο επίθετο, οι δύο… Τσιόδρες είναι κι από τον ίδιο νομό. Ο καθηγητής Παθολογίας και Λοιμώξεων του ΕΚΠΑ κατάγεται από το Νεοχώρι Αργολίδας, στα σύνορα με την Αρκαδία και αμφότεροι έχουν ζήσει στο εξωτερικό. Ο Σωτήρης Τσιόδρας γεννήθηκε στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας και ο Σταύρος Τσιόδρας έχει ζήσει στο Βανκούβερ του Καναδά. Μάλιστα από φέτος ο Σταύρος Τσιόδρας επέστρεψε στην προεδρία του Παναργειακού και ο γιος του ο γιος του ανέλαβε γενικός γραμματέας σε μια ομάδα που βολοδέρνει στη Δ’ Εθνική).
Ο υφυπουργός ΠΠ, Νίκος Χαρδαλιάς, κατάγεται από τη Γρανίτσα της, όμορης με την Αιτωλοακαρνανία, Ευρυτανία ενώ ο Γιάννης Χαρδαλιάς κατάγεται από την Αμφιλοχία.
Παναργειακός
Η ομάδα του ιδιοκτήτη ταξιδιωτικού γραφείου, Σταύρου Τσιόδρα, διεκδικούσε την παρθενική της παρουσία στην Α’ Εθνική καθώς η μόνη παρουσία σε top επίπεδο ήταν πριν από… 63 χρόνια. Τότε διεξάγονταν τοπικά πρωταθλήματα ανά περιφέρειες και στον Νότοι οι Αργείτες βγήκαν πρώτοι κερδίζοντας τη συμμετοχή στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1957, με δέκα ομάδες: από την Αθήνα τους Παναθηναϊκό, Απόλλωνα και Πανιώνιο, από Πειραιά τους Ολυμπιακό, Εθνικό και Προοδευτική, από Θεσσαλονίκη τους Αρη, ΠΑΟΚ και την πρωταθλήτρια του Βορρά, Δόξα Δράμας. Και είχαν καταταγεί τελευταίοι με… 16 ήττες σε ισάριθμα ματς και γκολ 7-76, αποσύροντας τη συμμετοχή τους στις τελευταίες δύο αγωνιστικές (με Αρη και ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη, για να γλιτώσουν τα έξοδα του ταξιδιού).
Έμβλημά του είναι ο λύκος, από έναν μύθο: όταν ο βασιλιάς της Αιγύπτου, Δαναός, πολιόρκησε το Άργος, ζήτησε από τον τότε τύραννο βασιλιά Γελάνωρα να παραδοθεί άνευ όρων. Ο Γελάνωρας αρνήθηκε αλλά το ίδιο βράδυ ένας λύκος μπήκε στην πόλη και κατασπάραξε έναν ταύρο, κάτι που οι Αργείοι θεώρησαν οιωνό, παρομοιάζοντας τον λύκο με τον Δαναό. Εκτοτε ο λύκος είναι σύμβολο της πόλης γενικότερα.
Παναιτωλικός
Για τους Αγρινιώτες, που είχαν πρόεδρο τον καπνέμπορο Γιάννη Χαρδαλιά, ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία για άνοδο στην Α’ Εθνική τα προηγούμενα 20 χρόνια, μετά και τον επονείδιστο υποβιβασμό του ’77 όταν υστέρησαν σε τετραπλή ισοβαθμία (!) με Παναχαϊκή, Πανσερραϊκό και Απόλλωνα και είχαν φτάσει, στο ενδιάμεσο, ως και τις αλάνες της Δ’ Εθνικής (το 1988-89) αλλά ανασυντάχθηκαν. Ο Παναιτωλικός κυνηγούσε για χρόνια την άνοδο και την πρωτοπέτυχε τη σεζόν 1974-75, μένοντας για δύο σεζόν. Στην πρώτη μάλιστα έφτασε ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου, όπου αποκλείστηκε από τον Ηρακλή. κατόπιν, για σχεδόν τρεις δεκαετίες είχε μείνει στην αφάνεια, αγωνιστικά. Το 2011-12 επανήλθε για μια σεζόν και από το 2013-14 καθιερώθηκε στη Super League. Ως και την τρέχουσα, καθώς, ως όλα δείχνουν, ο υποβιβασμός δεν θα αποφευχθεί ακόμη και σε περίπτωση αναδιάρθρωσης.
Έμβλημά του είναι ο Τίτορμος ο Αιτωλός, τοπικός αρχαίος ήρωας και έμπνευση αποτέλεσμα το αρχαίο τετράδραχμο ου τον αποτυπώνει σε άρση ογκώδους πέτρας χρησιμοποιώντας και το δεξί του μηρό (στο περίγραμμα του νομίσματος αναγράφεται ως Τίτορμος Αιτωλός ούτος άλλος Ηρακλής).
Οι 4.000 Αγρινιώτες στο γήπεδο και οι φήμες
Στις 25 Μαΐου 1997, Παναργειακός και Παναιτωλικός αναμετρήθηκαν για την προτελευταία αγωνιστική στο εθνικό στάδιο του Άργους, ένα γήπεδο που χωρά 5.000 καθήμενους και άλλους τόσους… όρθιους μιας και η (διπλού διαζώματος) εξέδρα βρίσκεται σε μια από τις τέσσερις πλευρές του.
Η ζεύξη Ρίου Αντιρρίου δεν είχε γίνει ακόμη και τα… φέρι μποτ γέμισαν από Αγρινιώτες εκείνη την Κυριακή, ταξιδεύοντας στην Αργολίδα με την ελπίδα ότι ο Παναιτωλικός θα πετύχαινε τη νίκη ενός πολυπόθητου προβιβασμού, τον οποίο διεκδικούσε με τον Εθνικό, όντας ένα βαθμό μπροστά από τους Πειραιώτες.
Εντέλει ως και 4.000 Αγρινιώτες έφτασαν ως το Άργος, κάθισαν απέναντι από τις εξέδρες, όρθιοι, περικλείοντας το γήπεδο και λίγο πριν τη σέντρα έκαναν… ντου και κάθισαν ακριβώς ανάμεσα στους περίπου 5.000 οπαδούς του Παναργειακού, σε μια πολύ σουρεάλ κατάσταση, όπου δεν χωρούσες καν να περάσεις. Αρκετοί βέβαια, έμειναν όρθιοι.
Χαρακτηριστικό είναι ότι λίγο πριν την λήξη του αγώνα, τα μεγάφωνα του γηπέδου καλούσαν τους οπαδούς του Παναργειακού να παραμείνουν στις θέσεις τους για να φύγουν πρώτα οι φιλοξενούμενοι οπαδοί!
Το πάθος των παικτών του Παναργειακού ξεχείλιζε και το 2-0 ήρθε μάλλον εύκολα επί του Παναιτωλικού του Νίκου Αναστόπουλου, ο οποίος είχε διαδεχθεί το Πέτρο Μίχο στην τεχνική ηγεσία, και με παίκτες όπως οι Αντεμάρ (σ.σ. μυθική παιχτούτα, τότε), Γιοβάνοβιτς, Μπελεβώνης, Καρυπίδης, Τσιφούτης κ.ά. , αλλά και τον νυν τεχνικό διευθυντή του συλλόγου, Μάκη Μπελεβώνη. Οι «λύκοι» είχαν ηγέτη τον Βραζιλιάνο Ντα Σίλβα, μπροστά τον Νταούτι και αρκετούς ντόπιους.
Το πάθος των παικτών του Παναργειακού ξεχείλιζε και το 2-0 ήρθε μάλλον εύκολα επί του Παναιτωλικού του Νίκου Αναστόπουλου, ο οποίος είχε διαδεχθεί το Πέτρο Μίχο στην τεχνική ηγεσία, και με παίκτες όπως οι Αντεμάρ (σ.σ. μυθική παιχτούτα, τότε), Γιοβάνοβιτς, Μπελεβώνης, Καρυπίδης, Τσιφούτης κ.ά. , αλλά και τον νυν τεχνικό διευθυντή του συλλόγου, Μάκη Μπελεβώνη. Οι «λύκοι» είχαν ηγέτη τον Βραζιλιάνο Ντα Σίλβα, μπροστά τον Νταούτι και αρκετούς ντόπιους.
Οι φήμες έδιναν και έπαιρναν, και τότε. Λέγεται λοιπόν (από τους Αγρινιώτες) ότι, καίτοι αδιάφορος, ο Παναργειακός τα έδωσε όλα στο εν λόγω ματς έχοντας πριμοδοτηθεί από τον άμεσα ενδιαφερόμενο Εθνικό. Γενικώς εκείνη την εποχή, κάθε αποτυχία ομάδας στον δρόμο για την άνοδο έβρισκε προφάσεις με χρήματα και πριμ από τρίτους. Βέβαια, ήταν η εποχή των περιβόητων… τριγώνων: τρεις ομάδες μοίραζαν τα αποτελέσματα μεταξύ τους ώστε τυχόν ισοπαλία να μη τους στερήσει βαθμούς. Ή, κάποια αδιάφορη έκανε διπλό στην έδρα μιας ομάδας και την επομένη υποδεχόταν διεκδικήτρια της ανόδου, χάνοντας. Άλλες εποχές, ρομαντικές, πιστέψτε με.
Και λίγους μήνες μετά, αρχή της επόμενης σεζόν, ο Παναργειακός έτρωγε 4άρα από το ημίχρονο στο Αγρίνιο σε ματς που πετάχτηκε εντός αγωνιστικού χώρου ό,τι βρήκαν οι Αγρινιώτες εύκαιρο, μέχρι και… τσιμεντόλιθοι.
Ο Βαρούχας, ο Ράμμος και το… κομμένο αυτί
Η ήττα του Παναιτωλικού στο Άργος πρακτικά… καθάρισε τότε το τοπίο για την άνοδο και η αυλαία δεν έκρυβε συγκινήσεις, πλην των επεισοδίων μεταξύ οπαδών και αστυνομίας στο Παναιτωλικός – Πανελευσινιακός 3-0. Οι Αγρινιώτες κινήθηκαν τότε απειλητικά ενάντια του Χαρδαλιά, θεωρώντας τον υπεύθυνο για την απώλεια της ανόδου με αποτέλεσμα ο τότε διαιτητής, και νυν… τηλεκριτικός, Παναγιώτης Βαρούχας, να το διακόψει για 40 λεπτά.
Το Αγρίνιο είχε επιβεβαιώσει… τη φήμη του, μια ιστορία που ουδέποτε επιβεβαιώθηκε στο 100% από τα 70s και αναγόταν στη σφαίρα του μύθου. Αλλά και ο υπογράφων, πιτσιρικάς, τη δεκαετία του ’90 στο Άργος είχα ακούσει ότι εκεί… δάγκωναν αυτιά! Η φήμη είχε μάλιστα δημοσιευτεί και στον αθλητικό Τύπο για το κομμένο αυτί του διαιτητή (στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ στο Αγρίνιο στις 29 Φεβρουαρίου 1976) Στέφανου Ράμμου επειδή έδωσε ένα αυστηρό πέναλτι στον «δικέφαλο» σε μία διεκδίκηση της μπάλας ανάμεσα σε Μίχο και Σαράφη (και το σκορ στο 0-0)! Ως και τη λήξη, το… μάρμαρο πλήρωνε ο επόπτης Αμπατζής δεχόμενος πλήθος από φιάλες, πορτοκάλια και πέτρες.
Ένα περιστατικό που όσο περνούσαν τα χρόνια έφτασε στα όρια του μύθου και η αλήθεια είναι ότι, μετά τη λήξη του αγώνα, οπαδοί των «κυανοκίτρινων» (που είχαν παράπονα από τον Ράμμο και από τον πρόσφατο αγώνα με τον Παναθηναϊκό, 2-3) έκαναν…. ντου στο γήπεδο, προπηλάκισαν τον διαιτητή, κάποιος τον δάγκωσε και ο Ράμμος λίγη ώρα μετά κάνει την εκπληκτική δήλωση: «Κάποιος με δάγκωσε και μου έκοψε το αυτί» και η φωτογραφία του με παραμορφωμένο πρόσωπο δημοσιεύεται σε όλες τις εφημερίδες καθώς είχε φάει, όντως, πολύ ξύλο ενώ μέσα στην παραζάλη του διαπιστώνει ότι του λείπει το… μέρος του αυτιού του. Το κομμάτι που λείπει δεν θα βρεθεί ποτέ, έχει υποστεί και εγκεφαλική διάσειση και το συμβάν ήταν τόσο σημαντικό που ως και ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής διέταξε έρευνα για το θλιβερό συμβάν. Βέβαια ο τότε πρόεδρος του Παναιτωλικού και γιατρός, Άγγελος Τριανταφύλλου, έκανε λόγο για μικροεκδορές στο αυτί του διαιτητή.
Εντέλει ο Παναιτωλικός τιμωρήθηκε από την ΕΠΟ με ποινή τριών αγωνιστικών εκτός της φυσικής του έδρας, τερμάτισε προτελευταίος στη βαθμολογία αλλά δεν υποβιβάστηκε ελέω των αναδιαρθρώσεων στα εθνικά πρωταθλήματα. Ο ΠΑΟΚ του Γκιούλα Λόραντ, με την σπουδαία ομάδα εκείνης της εποχής (Φορτούλα, Γούναρης, Ιωσηφίδης, Αναστασιάδης, Αποστολίδης, Κούδας, Γκουερίνο κλπ.), θα κατακτήσει τελικά το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας του ενώ ο Ράμμος εγκατέλειψε οριστικά τη διαιτησία.
Ο Παθιακάκης, ο Κόβης και ο Γαβριηλίδης
Επιστροφή στα του 1996-97. Μετά το 2-0 του Άργους, ο τότε πρωταθλητής Β’ Εθνικής, Πανιώνιος, έκλεισε τη σεζόν με ισοπαλία 2-2 στο Ρέθυμνο με την ΕΑΡ, την υπολογίσιμη στα 90s Ένωση Ατρομήτου Ρεθυμνιακού που όμως, υποβιβάστηκε, μαζί με τον ΠΑΣ Γιάννινα, τη Νάουσα και τον Πύργο που είχε χρεοκοπήσει και αγωνιζόταν με πιτσιρικάδες και ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές. Και πανηγύρισε… διπλά ο Πειραιάς μιας και η Προοδευτική του Νίκου Κόβη επέστρεψε στα… σαλόνια μετά από 26 χρόνια (2-0 τη Δόξα στη Δράμα, στο τελευταίο) και ο Εθνικός του αείμνηστου Γιάννη Παθιακάκη (τρίτος τεχνικός στη σεζόν τότε, μετά τους Τίμο Τσανλάιντερ και Στάθη Ασλάνογλου), επικρατώντας 2-0 του Απόλλωνα Καλαμαριάς, πήρε την άνοδο ένα χρόνο μετά τον υποβιβασμό του.
Τεχνικός τότε του Παναργειακού ήταν ο αείμνηστος Νίκος Γαβριηλίδης που «έφυγε» πολύ νωρίς από τη ζωή, στις 26 Νοεμβρίου του 2001 και σε ηλικία μόλις 42 ετών. Εκτός από τον Παναργειακό είχε εργαστεί στον Ιάλυσο, τον Πανσερραϊκό και στα Τρίκαλα. Τον είχα γυμναστή, στο Λύκειο, ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος και προπονητής μεθοδικός, με πλάνο. Μάλιστα, του είχα μιλήσει (όντας δημοσιογράφος πλέον) κάνα μήνα νωρίτερα και μου είχε αποκαλύψει, όντας φίλος του Ότο Ρεχάγκελ (σ.σ. ο Γαβριηλίδης είχε ζήσει χρόνια στη Γερμανία), αφενός είχε μεσολαβήσει στο να πει το «ναι» εκείνο το καλοκαίρι του ’01 ο «Οθωνας», αφετέρου ότι επρόκειτο να αναλάβει πόστο στο team της Εθνικής. Και, δυστυχώς, δεν πρόλαβε…
Πηγή: foxbet.gr