Σε ένα ματς που θα μπορούσε να παίζεται ακόμα, ο Παναιτωλικός μας αναδείχθηκε ισόπαλος με την Λαμία. Με μια διαιτησία βγαλμένη από τα βάθη της παράγκας ακόμα και ο πιο ευκολόπιστος πλέον κατάλαβε ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο το μόνο που αλλάζει είναι το κουμάντο στην διαπλοκή, μιας και η δεξαμενή είναι γεμάτη ταλέντα πρόθυμα να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς του εκάστοτε ισχυρού. Έτσι αφού είδαμε τους παίχτες καρατέκα της γηπεδούχου να μην αποβάλλονται για δολοφονικά μαρκαρίσματα, το πρόγραμμα είχε για συνέχεια ανύπαρκτα φάουλ με κάρτα για παίχτες της ομάδας μας, μετά από βουτιές των γηπεδούχων και για κερασάκι στην τούρτα τα 4+8 λεπτά των καθυστερήσεων που ποτέ δεν θα μάθει κανείς από που προέκυψαν. Το γκολ κάποια στιγμή θα έρχονταν ή θα παίζαμε μέχρι να έρθει. Το μόνο που πραγματικά μας στεναχωρεί είναι ότι και ο διαιτητής δεν πανηγύρισε μαζί με τον τερματοφύλακα της Λαμίας γιατί έπρεπε να κρατήσει κάποια προσχήματα και έτσι αναγκάστηκε να πνίξει την χαρά του. Τα όποια αμυντικά λάθη και αδράνειες, ατομικά ή ομαδικά, έγιναν από μεριάς Παναιτωλικού δεν μπορούν να αποτελέσουν άλλοθι για κανέναν, γιατί πολύ απλά εδώ μιλάμε για αλλοίωση αποτελέσματος. Τέλος θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους οπαδούς της Λαμίας για ότι έκαναν για να είμαστε και εμείς στο γήπεδο καταλύοντας στην πράξη τις κωμικοτραγικές πολιτικές αποφάσεις και να είναι σίγουροι ότι θα τους ανταποδώσουμε την φιλοξενία στον αγώνα του Β’ γύρου.
ΥΓ. Με υπουργικές αποφάσεις για τις μετακινήσεις που θυμίζουν άλλες σκοτεινές εποχές και επαναλαμβανόμενα διαιτητικά έκτροπα ας βγουν οι διάφοροι υπεύθυνοι να κλάψουν για την απαξία του ελληνικού ποδοσφαίρου και τον όλο και λιγότερο κόσμο στα γήπεδα. Ποιός άραγε να φταίει???