Ο Παναιτωλικός που είδαμε χθες το βράδυ ήταν ο καλύτερος φετινός. Γιατί πολύ απλά, συνδύασε την καλή του απόδοση με το αποτέλεσμα, φτάνοντας σε μια πολύ πολύ σημαντική νίκη. Με βαθμολογική και (κυρίως) ψυχολογική σημασία, λίγο πριν ολοκληρώσει (το ερχόμενο Σάββατο στον Πλατανιά), ένα εξαιρετικά δύσκολο πρόγραμμα.
Παίζοντας τις πέντε πρώτες αγωνιστικές με τέσερις ομάδες που βγήκαν Ευρώπη (με τις τρεις στα γήπεδά τους) και μία που έβγαινε τα προηγούμενα χρόνια, το πρόγραμμα έδειχνε βουνό. Και τι έκανε σ’ αυτά τα ματς ο Παναιτωλικός; Έβγαζε θετική εικόνα, αλλά του έλλειπε το αποτέλεσμα. Και στα τέσσερα που προηγήθηκαν του Παναθηναϊκού, μπορούσε να πάρει κάτι παραπάνω. Θυμηθείτε πως έπαιξε στο ΟΑΚΑ, όπου και ευκαιρίες μεγάλες έκανε και αν δεν αποβάλονταν -βλακωδώς- ο Πάουλο, μπορούσε να πάρει κάτι καλό.
Θυμηθείτε πως έγειρε το γήπεδο στο β’ ημίχρονο με τον Ατρόμητο, σε μια εξίσου με τη χθεσινή πολύ μεγάλη εμφάνιση. Ακόμα και στη Ν. Σμύρνη μπορούσε κάτι περισσότερο απ’ το βαθμό, ο οποίος ικανοποιεί σε σχέση με ότι έπαιρνε τα προηγούμενα χρόνια. Για τη Τούμπα δεν το συζητάμε. Εκεί κι αν ήταν πλασματικό το σκορ.
Η σοφία που αποκόμισε από τα τέσσερα πρώτα παιχνίδια τον βοήθησε χθες. Περιόρισε τα λάθη με μεγαλύτερη (ατομική και ομαδική) συγκέντρωση και έχοντας πολύ μεγάλη βοήθεια από τον κόσμο, έκανε σωστά αυτό που έπρεπε.
Ας ξεκινήσουμε από το πλάνο. Ο Χάβος διάβασε τον αντίπαλο και έδωσε χώρο στον Παναθηναϊκό. Ήταν εμφανές από το ξεκίνημα ότι τον περίμενε να ξεμυτήσει για να τον «χτυπήσει». Όπως κι έγινε με τη γκολάρα του Μάζουρεκ. Με υπομονή και σίγουρες πάσες η μπάλα έφτασε στον Ρόσα που την «έσπασε» στον Αργεντινό, που με βολίδα στην απέναντι γωνία έδωσε το σύνθημα της γιορτής στους τέσσερις χιλιάδες οπαδούς του Παναιτωλικού που περίμεναν να έρθει αυτή η στιγμή. Να προηγηθεί η ομάδα τους στο σκορ! Τα υπόλοιπα έγιναν περισσότερο εύκολα απ’ ότι περιμέναμε…
Αν ο Κλέσιο (κυρίως) ήταν πιο αποτελεσματικός, ίσως το σκορ να ήταν διπλάσιο. Φρόντισε τουλάχιστον, σκοράροντας στο 65’ να μην αφήσει ρευστό το αποτέλεσμα ως το σφύριγμα λήξης του Κομίνη. Ο νεαρός επιθετικός μπορούσε να είναι ο mvp του αγώνα, αλλά ως… χασογκόλης άφησε χώρο σε άλλους συμπαίκτες του να διεκδικήσουν αυτόν τον τίτλο. Και τον διεκδίσησαν τόσοι πολλοί που δεν μπορείς να βγάλεις άκρη.
Ο Κυριακίδης δεν είχε δουλειά, αλλά όση του έβαλαν την έφερε εις πέρας με επιτυχία. Ήταν το πρώτο ματς που κράτησε (αυτός και όλοι) απαραβίαστη την εστία. Ο Μαρινάκης ήταν επηρεασμένος από την πρώτη κόντρα του με την ομάδα που έζησε παραπάνω από τη μισή ζωή του. Αν κατάφερνε να σκοράρει στη μεγάλη ευκαιρία που του παρουσιάστηκε στο 60’, το όνομά του θα απασχολούσε περισσότερο. Αντίθετα, ο Ρότσα στην απέναντι πλευρά, ίσως έκανε το καλύτερο παιχνίδι του. Αφού εξουδετέρωσε τον μοναδικό παίκτη του Παναθηναϊκού που έδειχνε ικανός να κάνει ζημιά, τον Βιγιαφάνιες, έγινε ο ίδιος πηγή κινδύνων για την πράσινη άμυνα. Το κερασάκι στην τούρα ήταν η ενέργεια που έκανε στο 65’ περνώντας σαν σταματημένους όλους τους αντιπάλους του και ετοίμασε το 2-0 στον Κλέσιο.
Ο Μόρας ήταν… άλλη κλάση. Άρχοντας, ηγέτης, εγγύηση. Δεν χρειάζεται να αραδιάσουμε τίποτα περισσότερο, αρκούν αυτές οι τρεις λέξεις. Α, ήταν και στήριγμα στον 19χρονο Μιχάι, ο οποίος έπιασε απ’ τα μαλλιά την ευκαιρία που του έδωσε το τελευταίο διάστημα ο Χάβος. Χωρίς λεπτό συμμετοχής στον ένα χρόνο που είναι επαγγελματίας, τον έχρισε βασικό σε τρία ματς (ΠΑΟΚ, Ξάνθη, Παναθηναϊκό) σε ένα οχταήμερο κι εκείνος με την απόδοσή του δείχνει ότι το ταξίδι που άρχισε θα έχει πολύ διάρκεια. Μεγάλα προσόντα (σωματικά και ποδοσφαιρικά), που τα τονίζουν η ηρεμία και το εγκεφαλικό παιχνίδι του.
Όσοι λένε ότι το «κλειδί» της χθεσινής νίκης ήταν οι επιθετικοί, μάλλον δεν πρόσεξαν τι έκαναν οι δύο ανασταλτικοί μέσοι. Πρώτα ο Μπεχαράνο, ο οποίος επέστρεψε από τον δανεισμό του… άλλος παίκτης. Ατέλειωτα χιλιόμετρα, διακρές μαρκάρισμα, καθαρό μυαλό στην πάσα. «Σκύλος»! Το ίδιο και ο Πάουλο, ο οποίος ήταν καλύτερος από κάθε άλλο φετινό ματς.
Χθες έλλειπε ο πιο φορμαρισμένος μέσος του Παναιτωλικού, ο Λόπες. Και τον αντικατέστησε ο Μάζουρεκ (η μοναδική αλλαγή της ενδεκάδας σε σχέση με την Τούμπα), δείχνοντας ότι η θέση δεν έχει δεδομένο κάτοχο. Ο μικροκαμωμένος Αργεντινός χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη ποδοσφαιρική ποιότητα. Ο Χάβος του έδωσε την ευκαιρία με τον Ατρόμητο, αλλά δεν ανταποκρίθηκε. Δεν του έβγαινε τίποτα και πολλοί βιάστηκαν (όπως συμβαίει συχνά) να μιλήσουν για «παλτό». Σήμερα γιορτάζει τα 24α γενέθλιά του και η γκολάρα που έβαλε ήταν το κέρασμα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό που τον κατατάσσει στους κορυφαίους του αγώνα. Όλη η παρουσία του ήταν εξαιρετική.
Κλέσιο και Ρόσα, ήταν βασικοί πυλώνες στα γεωμετρικά σχήματα (τρίγωνα, τετράγωνα, πεντάγωνα…) της ταχύτατης, διαβολεμένης μεσοεπιθετικής γραμμής του Παναιτωλικού, για την οποία κάνουν λόγο όλοι μετά τον αγώνα. Έχοντας δώσει διαπιστετήρια από πέρσι, όσοι τους ξέρουμε, γνωρίζουμε ότι μπορούν ακόμα περισσότερα.
Όπως κι ο Ντίας, που ήρθε για εξτρέμ, αλλά ανταποκρίνεται εξαιρετικά στην κορυφή της επίθεσης, σ’ αυτό το κοντό σχήμα που επιλέγει ο Χάβος. Ο οποίος φανταστείτε σε τι διλλήματα θα μπει, όταν επιστρέψουν τρεις (ενδυνάμει βασικοί) παίκτες, ο Μοράρ, ο Λόπες και ο Μύγας.
Και ο 12ος παίκτης στους διακριθέντες. Ο κόσμος που βρέθηκε στο γήπεδο. Τόνωσε την ομάδα και τονώθηκε απ’ την απόδοσή της και τη νίκη. Άντε, και σε ακόμα καλύτερες – περισσότερες στη συνέχεια.