Στον σημερινό αγώνα με τον Λεβαδειακό το μεγαλύτερο κίνητρο είναι το ΓΟΗΤΡΟ. Ο Παναιτωλικός υποδέχεται την ομάδα που είναι συνώνυμο της διαπλοκής και απ΄την οποία έχει υποστεί τις συνέπειες της “κυριαρχίας” της σ’ αυτό το χώρο. Πρέπει να της δείξει ότι αυτό δεν την καθιστά απαραίτητα και ισχυρή. Η νίκη των “καναρινιών” (που εκπροσωπεί έναν συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό κόσμο) αποκτά μεγαλύτερη αξία επί ενός τέτοιου αντιπάλου και σίγουρα θα την χαρούν οι φίλοι τους.
Υπάρχει κι ένα ακόμα κίνητρο. Μια νίκη θα φέρει τον Παναιτωλικό κοντά στην πρώτη εξάδα και θα αφήσει… υποσχέσεις ότι μπορεί να διεκδικήσει αυτό που όλη τη χρονιά μοιάζει ακατόρθωτο. Εκείνο που διεκδικούσε και πέρσι. Έχει αυτές τις δυνατότητες ο φετινός Παναιτωλικός;
Αντικειμενικά πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπολείπεται, αλλά από τη στιγμή που μπορεί να έχει θεωρητικές ελπίδες, οφείλει να τις εξαντλήσει. Από τα μέσα Σεπτεμβρίου και για ένα δίμηνο περίπου έφτασε στο ναδίρ, αλλά από κει και μετά άρχισε σταδιακά να βελτιώνεται. Τον Γενάρη ξανάγινε… Παναιτωλικός και υπάρχουν κι άλλα περιθώρια βελτίωσης. Αν υπολογίσουμε και τις προσθήκες στο έμψυχο δυναμικό, ενδεχομένως η βελτίωση θα είναι πιο σημαντική από δω και μπρος.
Προσθέστε επίσης ότι κάποια (ή κάποιες) από τις ομάδες που βρίσκονται μπροστά του μπορεί να μην αδειοδοτηθεί και να μείνει εκτός Play-off . Οπότε πρέπει να διεκδικήσει την καλύτερη δυνατή θέση και ότι βγει. Άλλωστε τι έχει να ρισκάρει;