Πριν από την διακοπή του πρωταθλήματος ο Παναιτωλικός έβγαλε με επιτυχία μια σειρά αγώνων που μόνο εύκολη δεν ήταν.
Μετά την… με κάτω τα χέρια ήττα στην Τούμπα (ευτυχώς χωρίς το σκορ να πάρει διαστάσεις) σήκωσε κεφάλι και έκανε ένα εκπληκτικό ντεμαράζ.
Χωρίς να δεχτεί γκολ έβγαλε δύσκολα ματς με επιτυχία όπως με τον Ατρόμητο και τον Παναθηναϊκό, ενώ τσίμπησε και βαθμό στα Χανιά από τον Πλατανιά που εκείνη την περίοδο ήταν σε φουλ φορμα.
Μετά την διακοπή στο… πονηρό ματς με την Κέρκυρα ήταν καταιγιστικός. Έτσι, εκεί που οι πάντες πιστεύουν ότι το νερό μπήκε στο αυλάκι αφού ακολουθούσε έως την επόμενη διακοπή ένα άκρως ελκυστικό πρόγραμμα γι καλό βαθμολογικό πλασάρισμα.
Έρχονται απανωτά τα χαστούκια. Τρία ματς (μαζί με του Κυπέλλου) τρεις ήττες με πανομοιότυπη εικόνα.
Με κακή απόδοση και πολλά λάθη. Με εξαίρεση το τελευταίο 20λεπτο στην Λιβαδειά τίποτα άλλο δεν θύμισε την καλή εικόνα της ομάδας στα πρώτα ματς. Έξι χαμένοι βαθμοί και… καθίζηση βαθμολογικά.
Μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για μια υπέρβαση, που ο φίλαθλος, αλλά και ο Παναιτωλικός ως οργανισμός είχε κάθε δικαίωμα να πιστεύει σε αυτή φέτος και βάση ρόστερ και βάση… εκκίνησης.
Τελικά αυτό δεν έγινε, η ομάδα… πήγε πίσω και μακάρι η παρένθεση αυτού του 20ημέρου να κλείσει την Κυριακή κόντρα στην ΑΕΛ.
Ματς πλέον εξαιρετικά δύσκολο, αφού και τα «καναρίνια» είναι… αγχωμένα αφού μια 3η σερί γκέλα ίσως είναι απαρχή εξελίξεων, αλλά κυρίως γιατί απέναντι θα είναι ένας απρόβλεπτος αντίπαλος μετά και τα όσα συμβαίνουν στα εσωτερικά του τον τελευταίο καιρό.
Και κάπως έτσι πριν από μια ακόμη διακοπή λόγω εθνικών ομάδων, η Κυριακάτικη αναμέτρηση με τους Θεσσαλούς έγινε ο πρώτος φετινός «τελικός» για τον Παναιτωλικό!