Ο Γιάννης Ματζουράκης δεν ήθελε να πει πολλά λόγια στη συνέντευξη τύπου μετά τη θριαμβευτική νίκη επί της Κέρκυρας. Ολοκληρώνοντας τις δηλώσεις του ρωτήθηκε αν πρέπει να περιμένουμε αντίστοιχες εμφανίσεις και εκτός έδρας με αντιπάλους αυτής της δυναμικότητας και ήταν αφοπλιστικός: «Όταν κερδίζεις, λύνεται η γλώσσα. Γι’ αυτό μη με προκαλείτε, αφήστε την έτσι».
Έτσι δεν ήταν απ’ την αρχή; Είπε ποτέ μεγάλες κουβέντες; Όχι. Το μόνο που έκανε ήταν να δουλέψει πολύ. Με υπομονή και διάρκεια. Κλείνοντας τα αυτιά και δένοντας τη γλώσσα. Ήταν ο άνθρωπος που ανέλαβε πριν ένα χρόνο μια ομάδα «δίχως αρχή και τέλος», την οδήγησε με σιγουριά και έκτισε ένα σύνολο σοβαρό. Σχεδίασε το καλοκαίρι την ουσιαστική ενίσχυσή του. Δούλεψε να φτιάξει έναν δυνατό Παναιτωλικό.
Αυτό δεν ήταν αρκετό για κάποιους, που περίμεναν στη γωνία για να «πυροβολήσουν» και τους παίκτες και τον προπονητή και όλους, με το καλημέρα της νέας αγωνιστικής σεζόν. Ανατρέξτε στα σχόλια που γράφτηκαν σε φόρουμ και social μετά την ήττα στην Τούμπα, για να φρεσκάρετε τη μνήμη σας…
«Συνταξιούχος», «παππούς», «τελειωμένος», ήταν κάποιοι απ’ τους επιεικείς χαρακτηρισμούς των «ειδικών» του ποδοσφαίρου, που έκαναν κριτική στον… άσχετο! Και φυσικά τον προέτρεπαν «βγάλε εκείνον», «βάλε τον άλλον», «παίξε έτσι, παίξε αλλιώς». Ανέξοδες υποδείξεις των προπονητών της εξέδρας, στον προπονητή που ξοδεύει ώρες και μέρες με τους παίκτες και ξέρει όσο κανείς άλλος την παραμικρή λεπτομέρεια στο εσωτερικό της ομάδας.
Όμως η ιστορία γράφεται με αυτούς που ρίχνονται στις μάχες. Όχι εκείνους που παρακολουθούν τον πόλεμο από απόσταση και «ξέρουν» πως να νικάνε δίχως να πιάσουν στο χέρι τους τουφέκι. Ο Ματζουράκης και οι παίκτες του είναι πρωταγωνιστές στο πεδίο των μαχών και νικάνε. Χωρίς να ακολουθήσουν τις συνταγές εκείνων που «ξέρουν»!
Ότι και να πετύχει ο Παναιτωλικός φέτος, οφείλουμε από τώρα να υποκλιθούμε στον αρχιτέκτονα Ματζουράκη. Ήδη έχει κάνει πολλά και η σφραγίδα του στην ομάδα είναι εμφανέστατη. Αποτελεί παράσημο για τον ίδιο η διαχείριση που έκανε. Ο τρόπος που έφτιαξε μια συμπαγή ομάδα που δύσκολα δέχεται γκολ. Ο τρόπος που οικοδομεί ένα σύνολο αποτελεσματικό, που ξέρει να παίρνει αποτελέσματα. Είναι μεγάλη μαγκιά η διαχείριση των παικτών και η σταδιακή ένταξη των νέων στο σύνολο. Πώς αξιοποίησε π.χ. τον Λεντέσμα με σωστές… δόσεις συμμετοχής στην ενδεκάδα, μέχρι να τον κάνει βασικό. Πόσο δούλεψε με τον Ρόσα μέχρι να φτάσει η στιγμή να του δώσει την ευκαιρία και ο Βραζιλιάνος να παίξει και να σκοράρει στο ντεμπούτο του.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά ακόμα. Για τον τρόπο που «διάβασε» τον αντίπαλο ή να αναλύσουμε τη στρατηγική του στο χθεσινό παιχνίδι. Όμως, θα σταθούμε σε κάτι που μπορεί να πρόσεξαν λίγοι, αλλά δείχνει τον αλληλοσεβασμό που υπάρχει στην ομάδα.
Στο β’ ημίχρονο ο Ματζουράκης σήκωσε τρεις παίκτες για προθέρμανση. Αυτούς τους τρεις έβαλε αλλαγή στη συνέχεια. Παίκτες που έχουν ανάγκη από χρόνο συμμετοχής (Καμαβουάκα, Μουνιός, Ρόσα). Με το σκορ 3-0 και κλειδωμένη τη νίκη, σεβάστηκε τους υπόλοιπους του πάγκου. Δεν έστειλε κανέναν άλλο να τρέχει άσκοπα πίσω απ’ το τέρμα…