Αν βγεις στη γύρα και ρωτήσεις «θέλεις τον Παναιτωλικό στην πεντάδα;», θα πάρεις καταφατική απάντηση από όλους τους Αγρινιώτες. Αν είναι 80 χιλ. οι κάτοικοι της πόλης, οι 50 χιλ. θα σου πουν «το ρωτάς;». Αν όμως πας στο γήπεδο και μετρήσεις, θα δεις 2.500 οπαδούς. Καλά ρε παιδιά, οι υπόλοιποι που ονειρεύονται την ομάδα στην Ευρώπη, που βρίσκονται;;;
Ο καθένας μπορεί να έχει το λόγο του. Άλλος βολεύεται στον καναπέ και βλέπει τον αγώνα με τις ανέσεις του. Άλλος το συνδυάζει με καφέ και παρέα στην καφετέρια. Άλλος γιατί συμπίπτει με τον αγώνα της (πρώτης) αγαπημένης του ομάδας. Άλλος γιατί δεν αντέχει το κρύο και την υγρασία. Άσε που πάλιωσαν και τα καθίσματα στην κερκίδα…
Άλλος είναι με τον Παναιτωλικό, αλλά ο Παναιτωλικός είναι πια του… Κωστούλα. Άλλος γιατί βαρέθηκε να βλέπει τα ίδια και τα ίδια. Άλλος γιατί τον ενοχλούν οι επιλογές του Μπελεβώνη που φέρνει ξένους κι άλλος λέει «που πάμε με τα πιτσιρίκια». Αλλά και ο Δέλλας που είναι «μυρωδιάς», άσε κάτι «παλτά» και «άμπαλοι, αδιάφοροι, περπατητές», που είναι ντροπή να φοράνε τέτοια φανέλα.
Έτσι μένουν λίγοι, οπότε πάλι καλά που μαζεύονται κι αυτοί στο γήπεδο. Τι μένει; Κάποια παιδιά που τρελαίνονται με το κίτρινο-μπλε. Κάνουν χιλιόμετρα σε όλη την Ελλάδα και… ξελαρυγγιάζονται κάθε φορά στο πέταλο. Καλά, εσύ που θέλεις Ευρώπη, έχεις πονόλαιμο και είσαι μουγκός ενενήντα λεπτά;
Η ομάδα κατάφερε το τελευταίο διάστημα να διαψεύσει όλους τους… απόντες και να αποδυναμώσει καθεμιά από τις παραπάνω δικαιολογίες. Παλεύοντας στα ίσα όλους τους μεγάλους και ειδικά μετά το χθεσινό «καρυδάτο» διπλό στου Χαριλάου.
Το Σάββατο έχει νέο αγώνα: ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ – ΠΑΟ στις 4.00 το απόγευμα. Για να δούμε λοιπόν, πόσοι από τους δεκάδες χιλιάδες που λένε (στα λόγια) ΝΑΙ στο Ευρωπαϊκό όνειρο, το εννοούν πραγματικά. Γιατί αν δεν γίνει sold out το Σάββατο, αν το γήπεδο δεν είναι καμίνι, αν ο καθένας δεν ξελαρυγγιαστεί όλο το απόγευμα, πάει να πει ότι το Αγρίνιο έχει πιάσει το ταβάνι των φιλοδοξιών του πριν πολύ καιρό. Και ταυτόχρονα έχει πιάσει πάτο κάθε όνειρο σ’ αυτή την πόλη…