Πριν λίγα χρόνια έδιναν τη μάχη τους στο Emileon, παρέα με άλλα παιδιά της ηλικίας τους. Καθημερινά, με πολύ ιδρώτα, διαρκή προσπάθεια και κυρίως μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Τότε που στα καφενεία της πόλης κυριαρχούσε η συζήτηση για τα ταλέντα που δεν μπορεί να αναδείξει και να αξιοποιήσει ο Παναιτωλικός. Για την ανικανότητα των παραγόντων, των προπονητών, όλων, να βγάλουν ένα παίκτη. «Τι τις θέλεις τις εγκαταστάσεις ο Κωστούλας, αφού η ομάδα δεν έχει ούτε ένα δικό της παίκτη».
Το να κάθεσαι και να κάνεις κριτική σ’ αυτούς που δουλεύουν, είναι το καλύτερο! Ανέξοδο, ξεκούραστο, βολικό. Και φυσικά θα βρεις πολλά λάθη και αδυναμίες. Γιατί όποιος δεν κάνει τίποτα είναι ο μόνος που δεν λαθεύει…
Ο Μύγας που έκανε πρώτος το βήμα από τις Ακαδημίες στην πρώτη ομάδα, έχει ακούσει τα εξ’ αμάξης από τους ίδιους «ειδικούς» όσο κανένας άλλος Αγρινιώτης ποδοσφαιριστής (ίσως τον συναγωνίζεται ο Πασάς) στο γήπεδο Παναιτωλικού. Αυτό το παιδί πρέπει να έχει ατσάλινα νεύρα και απίστευτο στομάχι, για να παίζει ακόμα ποδόσφαιρο.
Ο Χαντάκιας ήταν πιο τυχερός ως προς τους χαρακτηρισμούς που εισέπραξε. Κι ακόμα πιο τυχερός ο νεοφερμένος της παρέας του Emileon στην πρώτη ομάδα ο Βασιλούδης.
Και μετά από «τόσα χρόνια γκρίνια», έρχεται η στιγμή που ο Παναιτωλικός κάνει (ακόμα) μια ιστορική νίκη, στον αγώνα με την ΑΕΚ. Με τον Μύγα και τον Χαντάκια βασικούς στην 11άδα, τον Βασιλούδη αλλαγή. Και όχι μόνο αυτό. Οι δύο πρώτοι κονταροχτυπιούνται για την ανάδειξη του MVP του αγώνα!!!
Ίσως κάποιοι απ’ τους «ειδικούς» (της γκρίνιας και της μόνιμης μιζέριας) του ποδοσφαίρου, να ψήφισαν τον ένα ή τον άλλο. Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Όπως δεν θα μάθουμε τι λένε τώρα για τις προ ετών απόψεις τους. Αποκλείεται να “έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους”. Με κάποιο άλλο θέμα θα έχουν καταπιαστεί. Τόσα και τόσα πιασάρικα για την ομήγυρη υπάρχουν. Και αναλύουν τις απόψεις τους στους ίδιους χώρους. Ανέξοδα και βολικά…