Ο Λούκας έφυγε όπως του άξιζε! Με νίκη για τον Παναιτωλικό (έστω κι αγχωτική) και με το γήπεδο όλο να τον αποθεώνει. Να χαρίζει ένα standing ovation σαν αυτά που συνήθως βλέπουμε από τους τηλεοπτικούς δέκτες και τα ζηλεύουμε.
Να πουν το βίωσαν και στο γήπεδο του Παναιτωλικού οι φίλοι της ομάδας, που ήταν εκεί. Στήριξαν τον σύλλογο για ένα σπουδαίο τρίποντο κι αποχαιρέτισαν όπως ξέρουν τον «Βίγια»!
Με το πιο θερμό χειροκρότημα σε έναν παίκτη που πρόσφερε πάρα πολλά τον 1.5 χρόνο που βρέθηκε στο Αγρίνιο και όπως φάνηκε και από τις δηλώσεις του δέθηκε πάρα πολύ. Τόσο που ίσως δεν τον δούμε μόνο… γαμπρό στα μέρη μας, αλλά και ξανά παίκτη της ομάδας.
Η αντίδραση του κόσμου έδειξε ωριμότητα. Έδειξε πως ξέρει να αναγνωρίζει αξίες. Δεν βρέθηκε ούτε ένας να σκεφτεί κάτι άλλο. Καμία… γκρίνια επειδή έφυγε, καμία δυσαρέσκεια επειδή θα πάει σε άλλη Ελληνική ομάδα, τίποτα από όλα όσα… φαντάζονταν κάποιοι για το μεσημέρι του Σαββάτου! Μόνο περηφάνια που είχαν στον Παναιτωλικό έναν τέτοιο παικταρά, που ανέβασε επίπεδο όλο το club κι έγινε… μήλο της έριδος για τους μεγάλους!
Είναι προφανές ότι ευχή όλων θα ήταν να μείνει και πολλά ακόμη χρόνια. Όμως αυτό δεν γίνεται κι από την στιγμή που δεν γίνεται μπήκε σε λειτουργία ο μεταγραφικός μηχανισμός. Ένας έφυγε, δύο ήρθαν.
Προσοχή. Δεν πάει ποσοτικά αυτό. Απλά σημειολογικό είναι. Την ώρα που ο Βιγιαφάνιες άδειαζε το ερμάριο στα αποδυτήρια, ο Μουνιός και ο Κλέσιο ανακοινώθηκαν! Με καλό βιογραφικό και με πολλές ελπίδες και δυνατότητες να γίνουν… νέοι Βιγιαφάνιες.
Γιατί όχι και καλύτεροι. Στις σωστές συνθήκες θα δουλέψουν και με τον κόσμο να στηρίζει και να περιμένει. Να χαρίσουν ωραίες στιγμές, να πετύχουν γκολ, να κάνουν μαγικές ενέργειες και ποιος ξέρει, στο μέλλον ίσως φέρουν και λεφτά στον σύλλογο!