Ο Ντάνι Μπεχαράνο ήταν η «κολώνα» του Παναιτωλικού στη μεσαία γραμμή τις έξι πρώτες αγωνιστικές. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, σε κάθε αγώνα ο διεθνής Βολιβιανός έκανε πολύ δουλειά και έδειχνε πάρα πολύ βελτιωμένος σε σχέση με το προηγούμενο πέρασμά του από το Αγρίνιο. Και το σημαντικότερο, όποιον κι αν είχε δίπλα ή μπροστά του στη μεσαία γραμμή, ο Παναιτωλικός εμφάνιζε μια συνέπεια στη δουλειά που έκανε σ’ αυτό τον νευραλγικό χώρο.
Με πολύ τρέξιμο «σκούπιζε» μπροστά από την άμυνα, μαρκάροντας, κλείνοντας χώρους, παίζοντας απλά και σίγουρα την πρώτη πάσα. Βγάζοντας πολύ πάθος, το οποίο πλήρωσε με τέσσερις κίτρινες στις πέντε πρώτες αγωνιστικές.
Επιλέχθηκε να εκτίσει την ποινή του στην Κέρκυρα, όπου ο Παναιτωλικός χωρίς τον Μπεχαράνο ήταν ένας διαφορετικός Παναιτωλικός. Αυτό επιβεβαιώθηκε και στο επόμενο παιχνίδι με τον Απόλλωνα, απ’ το οποίο απουσίασε λόγω τραυματισμού. Η απουσία του ήταν ακόμα πιο αισθητή το Σάββατο στον αγώνα με την Ξάνθη. Όταν μπήκε στο β’ ημίχρονο, παρότι η προετοιμασία του ήταν ελλιπής, φάνηκε πόσο πολύτιμος είναι για την ομάδα.
Το δίδυμο Μπεχαράνο με οποιονδήποτε δίπλα του, δεν έχει καμία σχέση με ότι άλλο δοκιμάστηκε (Πάουλο – Λόπες ή Μπράβο – Λόπες ή Μπράβο – Πάουλο). Και η επιστροφή του στην αρχική ενδεκάδα δίνει μια κάποια αισιοδοξία ότι μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση.
Να συμπληρώσω πως ότι νίκες έκανε η ομάδα τις έκανε με Ντίαζ κορυφή.